نوشتن کتابم

کتاب‌ها زندگی‌های مکتوبن و اینجا کتاب منه.

عطر و سرما

شنبه هفته پیش رفتم مغازه لوازم آرایشی سر کوچه‌مون که لاک بخرم، معمولاً از همین‌جا هم خرید می‌کنم. هم قیمت‌هاش خوبه هم فروشنده خوش‌اخلاقی داره و نزدیک هم هست. دم در منتظرم بودن پس عجله داشتم، ولی موقع حساب کردن شنیدم که فروشنده به دوستش گفت:"هنوزم فروشنده پیدا نکردم." من با یه حال بی‌فکر و بی‌خیالی که همیشه دارم و خیلی بده، گفتم:"ئه؟ فروشنده می‌خواین؟ من بیام؟" که طرف جدی گرفت و با ذوق گفت:"آره، آره می‌ای؟" و بعد خیلی سریع شماره‌ام رو گرفت و از همون اول شروع کرد به پرحرفی و تملغ‌گویی که خیلی از ادب من خوشش اومده و حتماً بیام.

منم راستش خوشم اومده بود. هم نزدیک بود هم آدم خوش‌اخلاقی به نظر می‌اومد که برام خیلی مهم بود. پس به حرفش گوش دادم و فردا صبحش همون ساعتی که گفت رفتم سرکار. نه‌ونیم صبح تا دوونیم ظهر، و از چهارونیم تا ده‌ونیم شب. شیفت اول رو یک‌ریز حرف زد. حتی نفس هم نمی‌گرفت. از اخلاق کار و همیشه مهربون بودن با مشتری و این چیزها تعریف می‌کرد. دختر قدکوتاهی بود که سی‌وخورده‌ای سن داشت ولی کم‌تر به‌نظر می‌اومد. با خط چشم و رژ لب پررنگ، ولی دماغی از ترکیب‌افتاده که یا بد عملش کرده بود یا توی تصادف بلایی سرش اومده بود. همون شیفت اول خیلی ازش خوشم اومد. واقعاً مهربون بود و اذیت نمی‌کرد و آدم بادرکی به‌نظر می‌اومد. البته زیاد هم فرصت حرف زدن بهم نمی‌داد و تا می‌خواستم سوالی بپرسم، می‌گفت:"با هم کنار می‌ایم، من اذیت‌بکن نیستم و دست‌ودل‌باز هم هستم."

تو مقایسه با رئیس‌های قبلیم انقدر مهربون و خوش‌برخورد شده بود که خیلی خوشم اومد دیگه. بعد به عادت کار قبلیم شروع کردم قفسه‌های مغازه رو براش تمیز کردن. خیلی شلخته بود. روی همه قفسه‌ها یک وجب خاک بود، اجناس بی‌سلیقه و بی‌ترتیب همه‌جا رها شده بودن و کشوها شلوغ و کثیف بود. نصف مغازه کوچیک مخصوص عطرها بود و نصف دیگه وسایل بهداشتی‌وآرایشی. من از قسمت آرایشی شروع کردم و قفسه‌های لاک رو تمیز کردم و دستمال کشیدم و به ترتیب رنگ چیدمشون. خیلی خوشش اومد و یکم هم کمکم کرد، ولی خب زودتر از من رفت خونه و همون دفعه اول، کلیدهای مغازه رو داد دست من، که من ببندم و برم خونه. 

اولش یکم ترسیدم که خب الان کل مغازه دست منه، ولی بعد دیدم که کار سختی هم نیست. بعد از اون دیگه تا چهار روز من مغازه رو باز می‌کردم و می‌بستم. شب‌ها ساعت ده‌ونیم احساس تنهایی عجیبی کل تنم رو می‌گرفت. اون خیابون معمولاً دیگه تعطیل کرده بودن و من تنها ته مغازه تو سرما نشسته بودم و افکار منفی فرصت خوبی برای حمله پیدا می‌کردن. انقدر تو یوتیوب می‌گشتم تا زمان بگذره و برگردم خونه. با اینکه وقت زیادی برای استراحت یا حموم نداشتم، ولی راضی بودم چون می‌تونستم هرچقدر خواستم گوشی دست بگیرم یا کتاب بخونم. برام خوراکی هم می‌خرید و چای هم می‌ذاشت و بهم بد نمی‌گذشت. حتی یک‌بار یکم عطر از دستم ریخت، نه تنها دعوام نکرد که حتی به روم هم نیاورد. واقعاً مهربون بود.

من هم هرروز یک قسمت مغازه رو تمیز می‌کردم. تا آخر روز سوم کل قفسه‌ها مرتب شده بود. اگه بخوام بهتون چندتا راز بین فروشنده‌ای بگم، می‌شه این‌ها که:

1. عطر مخلوط چیه؟ باقیمونده عطرهای غیرمحبوب رو می‌ریخت توی هم و به کم‌ترین قیمت به اسم عطر مخلوط می‌فروخت. 

2. اگه تاریخ وسایل مغازه می‌گذشت، یا با الکل تاریخ رو پاک می‌کرد یا با دروغ و چاپلوسی بیشتر می‌فروختشون که زودتر تموم بشن.

3. هرچی تو مغازه پیدا می‌شد که مثلاً تِستر(به فارسی می‌شه آزمایشی؟) بود یا نمونه بود یا حتی ادوکلن‌های نصفه خودش رو می‌ذاشت تو بخش آف و به هرچقدر که می‌خریدن، می‌فروخت. 

4. اگه جایی بهتون گفتن تو بار فلان وسیله برچسبش کنده شده، دروغه. فروشنده‌ها خودشون می‌کنن. (اگه قیمت کتابی خط خورده بود و گفتن نشر کرده هم دروغه، فروشنده خط می‌زنه. دلیلش اینه که اگه با قیمت قبل بفروشن، نمی‌تونن جنس رو جایگزین کنن چون سر هر چاپ به شدت گرون می‌شه.)

5. قیمت‌ها رو عشقی می‌داد. مثلاً اگه یه مشتری بیشتر خرید می‌کرد، قیمت‌ها رو از حفظ یه نموره بالاتر می‌داد و تازه با تخفیف قیمت خود وسیله رو می‌فروخت. یا مثلاً می‌گفت این‌ها بهشون می‌خوره بیست‌وپنج، نه؟ از الان بگیم بیست‌وپنج.

6. بهم می‌گفت از لغات انگلیسی استفاده کن که مشتری فکر کنه خیلی سرت می‌شه و جنس رو بخره.

از من خیلی نظر می‌پرسید. انگار حالا من چیزی سرم می‌شه. گمونم چون می‌دید من یکم سلیقه دارم یا وسایل رو طور خاصی می‌چینم یا مدام کتاب می‌خونم، به‌نظرش دیگه خیلی آدم موجهی می‌اومدم. و انقدر هم از ادبیات و فلسفه و هر مبحثی در این باب دور بود که کتاب از دستم می‌گرفت و می‌پرسید:"چیه؟" و وقتی جواب می‌دادم:"رمانه." با گیجی نگاهم می‌کرد. بعد می‌پرسید:"خب، ازش چی یاد گرفتی؟" و من یه لحظه می‌موندم که چی بهش بگم. از علم هم انقدر سرش نمی‌شد که نمی‌دونست جدول تناوبی روی ماگم چیه و براش خیلی خنده‌دار بود وقتی گفتم که علم رو خیلی دوست دارم. صفحه اینستاگرام فروشگاه رو هم داده بود دستم و براش استوری می‌ذاشتم و کلی خوشش می‌اومد و مشتری هم جذب شد.

تا اینکه دوستم و مامانم و خواهرم، یک‌صدا گفتن که بابا، روزی یازده‌ساعت داری می‌ری، ازش بپرس روز یا ساعت تعطیلت کیه؟ مرخصیت چطوریه؟ حقوقت چقدره؟ که خب دیدم حق می‌گن، چون اگه روز تعطیل نمی‌داشتم، حتی وقت نمی‌کردم دوش بگیرم، چه برسه که خریدی بکنم یا دوستی رو ببینم. پس من شیفت اول روز چهارم حرفش رو زدم. که خیلی بدش اومد. اصلاً نمی‌ذاشت من صحبت کنم. مدام حرف‌هایی مثل"من اذیت‌بکن نیستم، راه می‌ایم، دست‌ودل‌بازم، دلم می‌خواد راحت باشی، خیالت راحت باشه." تحویلم می‌داد. دیگه دستم  اومده بود که این زبون‌بازی‌هاش خیلی هم از ته دل نیست. بیشتر سعی می‌کرد گیجت کنه تا چیزی نگی. و مدام هم می‌گفت تو فکر می‌کنی من فلان و بهمانم که عذاب وجدان بگیری. در نهایت به زور از زیر زبونش کشیدم که هیچ خبری از روز یا حتی شیفت آف نیست، و حقوقش هم اونقدری که خودش ادعا می‌کرد خوب نبود. در این حد که دوستم گفت:"فکر کردم گفت دست‌ودل‌بازه."

وقتی ظهر به خانواده‌ام گفتم، همه‌شون فقط گفتن"بیا بیرون". مخصوصاً خواهرم که ملامتم کرد که چرا از روز اول با طرف طی نکردم که اوضاع چطوره و بهم گفت که نترسم، با این ساعت کاری این حقوق رو همه‌جا بهم می‌دن و اینکه خودش حاضر نیست حتی یک روز رو خودش بایسته خیلی ظلمه و برم دنبال جایی که حداقل قانون کار رو رعایت کنه. من باز خیلی دودل بودم، چون از اخلاق خوبش خیلی خوشم اومده بود و دلم می‌خواست باهاش صحبت کنم که از اون پول کم، باز هم کم کنه ولی یک روز درهفته یا حداقل یک شیفت در هفته رو نیام و وقت کنم به یه کاری برسم. 

عصر که رفتم مدام فکرم درگیر بود و آخر سر ازش پرسیدم:"مانداناخانم، یه چیزی بگم ناراحت نمی‌شید؟" که گفت بگو و همین که گفتم اینکه روز تعطیل ندارم فکرم رو مشغول کرده، امون نداد و حمله کرد. خیلی بهش برخورده بود. گفت که روز تعطیلی در کار نیست و اینکه صبح باهام صحبت کرده، چرا باز حرفش رو پیش می‌کشم؟ گفتم:"خب رفتم با خانواده‌ام مشورت کردم و قانون کار رو سرچ کردم." اسم سرچ براش مثل ناسزا بود. صداش رو برد بالا که:"تو فکر کردی من چطور آدمیم؟ فکر کردی من می‌خوام حقت رو بخورم؟ تو به چه حقی رفتی سرچ کردی! تو به من شک کردی که رفتی سرچ کردی!"

شوکه شده بودم، بدتر از قبل نمی‌ذاشت حرف بزنم. از این تغییر رفتار ناگهانیش جا خورده بودم. بهش گفتم؛ اینطور نیست خیلی خوش‌برخورده و من چنین جسارتی نکردم، فقط خب وقت نمی‌کنم به هیچ کاری برسم و این خیلی برام سخت می‌شه. که باز با داد بهم گفت:"کار همینه! سخته! فروشندگی همینه!" گفتم:"خب یعنی هیچ حق تعطیلی نداریم؟ قانون کار چی می‌گه پس؟" که گفت:"نخیر نگفته، چی گفته؟ غلط کرده!" 

بعد زنگ زد به برادرش که که بهم ثابت کنه چنین چیزی وجود نداره. برادرش انسان مودب‌تر و حسابی‌تری بود و همه حق ها رو داد به من که، بله چنین قانونی وجود داره ولی "مرام فروشندگی" اینه که هرروز بیای! بهش گفتم:"خب در این صورت من حتی وقت نمی‌کنم هیچ کار دیگه‌ای بکنم." که باز هم بهم حق داد و گفت که:"آره، حداقل هفته‌ای یک شیفت منطقیه." که بهش یاداوری کردم که روز اول بهم گفته یکی دیگه رو هم می‌گیره که شیفتی بشیم، که گفتن مغازه "دودست" می‌شه و امکانش نیست.

بعد از قطع کردن همچنان با داد و دعوا می‌گفت که باید همون صبح بهش می‌گفتم، صبح بخاطر من فروشنده رد کرده. بهش گفتم خب الان پیام بده، یعنی در طی این چندساعت منصرف شده؟ که باز می‌زد جاده خاکی که: آره، باید صبح می‌گفتی! حالا در بدترین حالت 4-5 ساعت گذشته بود. حرف زدن باهاش مثل گیر افتادن توی یه دایره بود. هی هم ننه‌من‌غریبم بازی درمی‌آورد که:"من تازه فروشنده گرفته بودم که برم به زندگیم برسم." خیلی ناراحت بودم. دلم می‌خواست بهش بگم مگه من زندگی ندارم آخه؟ ولی نگفتم. اولش نمی‌خواستم از اون کار دربیام، ولی الان با این رفتارش دیگه اصلاً نمی‌خواستم بمونم. 

باز حرف مرام زد که مرامش این بود که چند روز زودتر بگم! حالا من کلاً چهارروز بود رفته بودم و خودش از اول حرف ساعت و حقوق رو نزده بود و همون روز صبح به زور از زیر زبونش حرف کشیده بودم. بهرحال بهش گفتم که:"باشه اشکالی نداره. من تا وقتی که فروشنده پیدا کنی، برات رایگان کار می‌کنم." که باز شروع می‌کرد به بدوبیراه گفتن. 

حتی به افسردگیم هم تیکه انداخت. خوش کسی بود که مدام آهنگ‌های شیش‌وهشت (اسمشون اینه؟ بلد نیستم.) بذاره و برقصه، ولی من اهلش نیستم. من بیشتر یه گوشه ساکت می‌نشستم و کتاب می‌خوندم. برگشت بهم گفت که:"من یکی رو نمی‌خوام گوشه مغازه دپرس بشینه!" گفتم:"ولی من با مشتری‌ها، مودب و خوش‌روام." که گفت:"وقتی من هستم چی؟" 

یه کار بدی که کردم این بود که حقوق جای قبلی رو بهش گفتم و فکر کرد هرچی ازون بیشتر بده دیگه باید کلاهم رو بندازم بالا. می‌گفت که:"من دارم فلان قدر بهت می‌دم، جای قبلی انقدر بهت می‌دادن." در حالی که اونجا تک‌شیفت بود و این‌جا دوشیفت. که درواقع مال هردوشون به شکل ناجوانمردانه‌ای کم بود. بهش گفتم:"خب اگه خوب بود که همون‌جا می‌موندم." جواب داد:"من فلان قدر بهت می‌دم، کمه؟" بهش گفتم:"زیاد هم نیست." این یکی رو خوب کردم بهش گفتم چون در مقابل بددهنی‌های دیگه‌اش مدام سعی می‌کردم بگم که من منظور بدی ندارم، فقط می‌خوام صحبت کنم. 

آخر سری هم مظلوم‌بازی درآورد که:"خدای منم بزرگه!" من همینطوری مونده بودم که آخه مگه چه ظلمی در حقش کرده بودم. بازم وقت رفتن خواستم ازش دلجویی کنم، گفتم:"ببخشید باز هم، من قصد ناراحت کردن شما رو نداشتم." که باز داد زد که ناراحت شدمممم و فلانننن و بیسااااار. خسته شده بودم دیگه. فقط کیفم رو جمع کردم و گفتم:"باشه پس بهتره که من برم." گفت:"بیا فلان خوراکی‌ها که مامانت آورده بود رو هم بردار!" گفتم:"نمی‌خواد." و زدم بیرون. یک ساعت بعدش پیام داد که از صفحه مغازه دربیام و منم لوگ اوت کردم ولی دیگه جواب پیامش رو ندادم. خونه پیش مامان‌وبابام گریه‌ام گرفته بود انقدر که آدم بی‌ادبی بود.

حقوق اون چند روزم رو هم نداد. اولش که فکر نمی‌کرد واقعاً برم، تهدید می‌کرد که:"اگه نمی‌خوای، برو. حقوق این چند روزت رو هم بهت می‌دم." ولی وقتی جدی شد حرفش رو نزد. روز اول دو-سه سی‌سی عطر بهم هدیه داده بود که حیف خونه بود وگرنه بهش پس می‌دادم. اما حالا که فکرش رو می‌کنم، می‌بینم خوب کردم که پس ندادم. که چی بشه؟ رسماً یک دور مغازه‌اش رو براش تمیز کردم و چهار روز کامل ایستادم و چندمیلیون براش فروختم در حالی که خودش مدام مهمونی و دوردور بود. 

خلاصه که تجربه بشه براتون، اصلاً گول ظاهر خوش  و چرب‌زبونی‌های یک نفر رو نخورید و از همون اول همه‌چی رو باهاش صحبت کنید. حیف شد یک‌باره درومدم، نشد براتون عکس‌های درست‌وحسابی بگیرم. این‌ها رو سرسری گرفته بودم که به خواهرم نشون بدم. 

تجربه های دیگه ای هم دارم، مثلا تست دادم برای تدریس زبان یا برای منشی دکتر بودن، ولی بعداً می‌ام بقیه‌اش رو تعریف می‌کنم. 

و در آخر، حتماً به این پست (لینک) سر بزنید. هنر سارا فوق‌العاده‌ست و به شدت الهام‌بخشه، بیاید هممون باهم از جوون‌های بااستعداد حمایت کنیم. من عاشق این آرت‌بوکم، مطمئنم که شما هم ازش خوشتون می‌اد.

شب‌وروز خوبی داشته باشید.  

چه تجربه‌ی ناعادلانه ای:"

امیدوارم یه شغل بهتر پیدا کنید

خیلی ازت ممنونم، لطف داری. null​​​​​​​

واووووو

سلااااام کتابی مهربونم😍

منم تجربه فروشندگی دارم منتها لباس و بدلیجات ^_^

این قوانین از نظر خودشون زیرکانس ولی واقعا بی انصافیه :(

ای بابا کلی حرف دارم بگم ولی هی  حرف دوم میپره وسط  حرف اول :/

ارهه هممم عااهان(متاسفم ولی تو واقعیت هم همینقدر شلخته حرف میزنم اخیرا)

دیدی این ادمای چرب زبون چیکار میکنن؟ قشنگ جنسو میکنن تو پاچت! ولی خب گاهی هم بد نیست انصافا..خودم پریروز رفتم بازار بزرگ خرید نوبت کتونی بود ک رفتیم ی پاساژ با ی اسم سخت طبقه همکف بود یه تابلو بود(حراج تک فروشی کتونی به قیمت عمده طبقه 2) خلاصه رفتیم بالا نگممم چ زبونییی داشت مرده! به خودم اومدم دیدم دارم رمز کارتو میگم😂ولی خب هم کتونیه قشنگه هم راحته هم دوخت و چسب کاریاش تمیزه..به دوخت تمیز خیلی اهمیت میدم میدونی^^

کتابیی انصافا خوش سلیقه اییی خیلی خوب مرتب کردی

راستی ماگت خیلی گوگولههههه😍من دیگه اجازه ندارم ماگ بخرم چون الان 5تا دارم ولی کمههههه هنوز کلی ماگ قشنگ هست که من ندارمممممم میخوامممم

ویی این رازی ک راجب عطرها گفتی -_- ما یبار مشهد رفتیم با مدرسه و یکی از بچه ها با پسر عطر فروش دوست شد اونم به دوست ما گفت عطرای ماه تولد در واقع همون ته مونده بقیه عطر هاس ک قاطیشون کردن :( ماهم رفتیم تک تک عطر فروشیا و عطرای ماه تولد بو کردیم و دیدیم لعنتی!راست میگه اصلا بوهاشون شبیه نیس :(

کتابی جونم از این به بعد حواستو واقعا جمع  کن سره طی کردن حقوق و تعطیلاتت!اگه فکر میکنی هم یادت میره تتوش کن 😉😂

 

سلام به روی ماهت

چقدر خوب که تجربه داری. هر تجربه ای خوبه به نظر من.
اره واقعا بی انصافیه. حالا جای قبلی که کار میکردم ادعایی نداشتن ولی این یکی انقدر هم ادعای دین و پیغمبر میکرد که خیلی عجیب بود برام.
اشکالییی نداره من خودم یه شلخته حرف بزنی ام که دومی ندارم.
اره دقیقا میکنن تو پاچه. 
ااا کتونی چقدر خوب. مبارکت باشه. اره گاهی اوقات خوبه ولی خیلی وقت ها هم کلاه برداریه. مثلا من چند روز پیش با همین چرب زبونی ها پایه موبایل شکسته رو گرونتر از سالمش خریدم :)))
جدی؟ فکر نکنم من کلا ادم مرتبی نیستم، ولی یجور وسواس طبقه بندی دارم. اینجام خیلی درب و داغون بود، مثلا خمیردندون داشت! چرا لوازم ارایشی خمیر دندون برای فروش میاره؟ باید قبلش رو میدیدی چقدر هچلهفت بود.
ااا مچکرم، منم مرض خرید اگ دارم. یعنی مامانم بهم کابینت داده که فقط ماگ هام رو بذارم
و
کابینته
پر شده الان.
..... دارم ترک میکنم جدی میگم.
عه چه خوب کردم تا حالا عطر ماه تولد نگرفتم پس :))) اره بهترین راه برای خرید عطر اینه که بوی خاصی مد نظرت باشه وگرنه که هرچی اشغال دارن میریزن برات.
چشم چشم حتما حواسم رو جمع میکنم کیوت جان:))null​​​​​​​

سلاااام . نمیدونم جدید اومدم ویا نه ولی سلام زیزی بلاسم هستم.

اصلا خوب کاری کردی در اومدی. از اونجا. این یازده ساعت کار واقعا زیاد عزیز. وقتی میبینی بقیه بستند بهتر بود تو هم میبستی ولی خب شاید به خاطر قانون خانمی اینکار رو میکردی.

ممنون از اینکه تجربه هات رو با ما در میون میزاری :)

سلاممم 

گمونم جدید باشی هرچند من حافظه درست و درمون ندارم ولی در هرحال سلام زیزی بلاس خوش اومدی.
اره خیلی زیاد بود، بعد من ادمیم که سخت میخوابم و شب ها با اینکه خسته بودم خوابم نمیبرد و صبح بیدار میشدم کلا کمبود خواب گرفته بودم.
دیگه با خودم میگفتم طرف بهم اعتماد کرده به اعتمادش خیانت نکنم.
خواهش میکنم ممنونم که میخونید. null​​​​​​​

چه جای عجیبی... داستان یه جوری سیر نزولی رو طی کرد که دهنم باز موند. من بودم این‌قدر مودب و آروم نمی‌موندم، از این جهت حسودی‌م شد. :دی یعنی یا عصبانی می‌شدم و یه چیزی رو پرت می‌کردم یا دری می‌کوبیدم یا حتی شاید می‌زدم زیر گریه. :دی

پ.ن. عکسای وسط پست خیلی خوب بودن. یعنی من خوشم اومد از دیدنشون. =)

اره خودم هم کاملا از تغییر رفتارش شوکه بودم. کلا مردم تا وقتی که براشون مفید باشی باهات مودبن گمونم. 

ااا منم اروم نیستم فقط خب خیلی معذبم گمونم :))) ولی از لطفت ممنونم.
راستی اگه بی ادبانه نیست که بپرسم، اگه هست معذرت میخوام، ولی ایمیلت هیواست، پس اسمت هیواست؟ اگه هست میخواستم بگم فوق العاده اسم قشنگیه.
+جدی خوب بودن؟ ممنونم^^ خواهرم یه روز انقدر بهم اصرار کرد از محیط کارم عکس بدم که بی حوصله اینارو سرسری گرفتم و بعد برای این پست انقدر عکس نداشتم همونارو کات و ادیت کردم، پس خیلیم بد نیستن چقدر خوب.

این فروشنده‌ها:)

حقوق کم، انتظارات بالا، منت کیلویی:|

با اینحال تجربه‌ی جالبی بوده، طرف هرچقدر هم خوب، اول باید شرایطو مشخص کنی، یه چیزی هم بنویسی و امضاش کنه که بعدا پولتو نخوره(این دیگه همه‌جا مهمه حتی دندون‌پزشکی هم بری فیش و اینارو باید نگه داری و حتی ازش باید بخوای یه برگه امضا کنه که تو پولشو دادی).

خیلی رستوران‌دارها تو تهران از طرف کار میکشن و بعد بدون اینکه حقوقشونو بدن، بیرونشون میکنن. 

آموزشگاها ازت پول میگیرن و بعد تست میدی ولی بعدش میگن فلانی از تو بهتر بود و حتی نتیجه‌رم اعلام نمی‌کنن:) 

تولیدیا بهت چند نمونه میدن بدوزی و بعد ازت ایراد درمیارن، لباسارو میگیرن و بعد از سر وات می‌کنن. 

کلا تازه داره برام معنا میشه که وقتی میگن تو ایران کار نیست، منظورشون چیه...

دقیقا :))) این سه تا توصیفت دقیقا همه تجربه من از کاره :))))

حق با شماست باید اول می نوشتم. 
جدی؟ پس رستوران و اموزشگاه و تولیدی هم از لیست کارهای اینده ام خط بزنم :))))
تو ایران کلا چیزهای خوب کم پیدا میشه انگار. حالا هرچی که میخواد باشه. 

خیلی کم پیش میاد که به گفته ای صاحبکارت آدمی باشه که بدونه تو هم آدمی:)

اکثرشون فکر میکنن بخاطر اون یه مقدار ناچیز حقوقی که بهت میدن، یجورایی تو رو خریدن و هرطور بخوان میتونن باهات رفتار کنن  (که معمولا همیشه هم ارزش کارت خیلی بیشتر از اون حقوقه)

من اولین باری که رفتم سرکار، طرفم خیلی خیلی آدم خوبی بود، از خوب یه چیزی میگم و یه چیزی میشنوی. یعنی برعکس تمام صاحبکار هایی که تو دوره های بعد زندگیم باهاشون مواجه شدم. و در ادامه این کارو خیلی برام سخت کرد. هیچوقت نتونستم با بقیشون کنار بیام و کلا کشیدم بیرون:/ الان دارم سعی میکنم که خودم برای خودم کسبوکارمو راه بندازم و لازم نباشه برم زیر دست همچین آدما!

آدم های واقعا خوب که انسانیت دارن و درک میکنن هم وجود دارنا.. ولی خیلی کمن:)

دقیقا... این روزها کاملا متوجه این قضیه شدم. 

چقد عالی! حسابی بهت تبریک میگم کلی موفق باشی^__^ بهترین کار رو کردی.null​​​​​​​
کاملا موافقم، خیلی کمیاب شدن دیگه. 

در واقع نود درصد از آدم های روی زمین در برخورد اول 

انقدر خوش مشرب و با ادب و مهربونن که آدم باورش نمیشه 

منتها آدم ها وقتی روی واقعی خودشون رو نشون میدن که بهشون " نه " بگی ، شکایت کنی یا برخلاف اونها نظر بدی 

پس آدم نتیحه میگیره تا وقتی یکنفر رو نشناختی باهاش ارتباط برقرار نکن 

+ والا من اگر جای تو بودم جوابش رو میدادم و حق اون چهار روز رو ازش میگرفتم ... خوب نیست اصلا با این جور آدما مدارا کنی 

کاملاً درست می‌گی، تازگی‌ها بهش رسیدم. 

مخصوصا توی محیط کار که اولش به وضوح تو چشم آدم نگاه می‌کنن و دروغ می‌گن. 

+ اره احتمالا کار درست همین بود. من کلا ادمیم که نمی‌تونم حقم رو بگیرم متاسفانه. 

کتابی عزیز

پس دست روزگار تورو از کتاب فروشی برد لوازم بهداشتی اینا...🙂

ولی به نظرم این دست سرنوشت حالا حالا ها باهات کار داره... نگران نباش قطعا مکان های بهتری داری برای رفتن.

هرجا که هستی موفق باشی. ادم خوب هرجا که باشه تمام اون مکان رو پر از حس مثبت خودش میکنه🌿🍃

یکی از لذت های زندگی دیدن ستاره ی وب تو به محض باز کردن پنل بعد ۳ ۴ ماهه.

تعداد انگشت شماری در حد ۲ ۳ تا وب توی بیام فقط این حس رو بهم میدن... 

🍀

هیچ کاری عار نیست و برخلاف تصور بیشتر مردم کتابفروشی هم محیط خیلی فرهنگی ای نیست. مثل بقیه جاها، پر از شوخی های جنسی، روابط مسخره و مشتری های بی شعوره. هیچ فرقی نداره. ولی از طرفی لوازم بهداشتی و اینها رو اتفاقی در مسیرش قرار گرفتم و زود هم درومدم. گویی به درد هیچ کدومشون نمیخورم.

از لطفت خیلی ممنونم، ولی راستش امیدی ندارم :)) فکر نکنم زندگی حالبی برای من در پیش رو باشه ولی اشکالی نداره مگه نه؟ قرار نیست زندگی همه باشکوه باشه.
چقدر مهربونی ازت ممنونم.
اگه کوچکترین علاقه ای به این وبلاگ من داری باعث میشه حسابی ذوق کنم. خیلیی ازت ممنونم، کاش همیشه برگردی و با این کامنت های مهربونت خوشحالم کنی.
ببخشید دیر کامنت رو جواب دادم دیر به دیر به بیان سر میزنم متاسفانه.

بعد مدت ها اومدن به بیان و دیدن پست کتابی خییییلییییی چسبید. فقط اینطور که معلومه شما هم ناپدید شدی که امیدوارم دست پر برگردی 

چه تجربه جالبی کاملا درکت می کنم و خب شغل فروشندگی رو اصلا دوست ندارم چون تو حرف زدن با مشتری اصلا مهارت ندارم و گیجشون می کنم 

عکسها خیلی خوبنننن 

امیدوارم خوش بگذرهههه

هاییی دارم برمی‌گردم. چقدر خوش‌حالم که چسبیده بهت. 

خیلی ازت ممنونم! به تو هم خوش بگذره. ^^

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
(همیشه) در تلاش برای نوشتن داستان خودم (و تا ابد.)
این کتاب هم مثل هر کتاب دیگه‌ای فصل‌بندی داره. فصل‌هاش رو یکم پایین‌تر توی همین ستون می‌بینید.

+بله، همون مدیِ بلاگفا و میهن‌بلاگم، اگه کسی هنوز یادشه.
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان